ümit yaşar oğuzcan - Sevi şiiri

[nefemis]

Sevi şiiri

Ben senin en çok sesini sevdim
Buğulu çoğu zaman, taze bir ekmek gibi
Önce aşka çağıran, sonra dinlendiren
Bana her zaman dost, her zaman sevgili

Ben senin en çok ellerini sevdim
Bir pınar senrinliğinde, küçücük ve ak pak
Nice güzellikler gördüm yeryüzünde
En güzeli bir sabah ellerinle uyanmak

Ben senin en çok gözlerini sevdim
Kah çocukça mavi, kah inadına yeşil
Aydınlıklar, esenlikler, mutluluklar
Hiç biri gözlerin kadar anlamlı değil

Ben senin en çok gülüşünü sevdim
Sevindiren, içimde umut çiçekleri açtıran
Unutturur bana birden acıları, güçlükleri
Dünyam aydınlanır sen güldüğün zaman

Ben senin en çok davranışlarını sevdim
Güçsüze merhametini, zalime direnişini
haksızlıklar, zorbalıklar karşısında
Vahşi ve mağrur bir dişi kaplan kesilişini

Ben senin en çok sevgi dolu yüreğini sevdim
tüm çocuklara kanat geren anneliğini
Nice sevgilerin bir pula satıldığı bir dünyada
Sensin, her şeyin üstünde tutan sevdiğini

Ben senin en çok bana yansımanı sevdim
Bende yeniden var olmanı, benimle bütünleşmeni
Mertliğini, yalansızlığını, dupduruluğunu sevdim
Ben seni sevdim, beni seni sevdim, ben seni...
Ümit Yaşar Oğuzcan

[yusuf tahir]

seninle yaşanacak bir aşkın öyküsünü
bir giz gibi derinden dün anlattı gözlerin
sunduğu sevinçlerle o eşsiz bahar günü
yemyeşil bir adakdı bir murattı gözlerin
*
acılar uzaklarda mutluluklarsa yakın
bir kaç saat içinde kaç yıldı yaşattığın
gözlerime sevgiyle bakarken bana aşkın
ölümsüz olduğunu hatırlattı gözlerin
*
içimde tek sen vardın düşüncemde yalnız sen
bir birimizden uzak yaşadığımız o en
güzel günlerimizi elemle anlatırken
hem ağladı sessizce hem ağlattı gözlerin....