08-05-2007, Saat: 17:15
(Son Düzenleme: 26-09-2008, Saat: 19:48, Düzenleyen: arachnanthe.)
Yanaklarımdan yavaş yavaş süzülen gözyaşlarımla birlikte bütün kelimelerim tükendi.
Ağlamaktan kuruyan göz pınarlarımın içinde bütün yaşanmışlıklar kayboldu.
Ben ise attığım her adımda bir parçamı daha geride bırakıyorum.
Sonunu bilmeden yürüdüğüm yol yavaş yavaş beni benden alıyor.
Gözlerimdeki donuk bakışla izlediğim yol binlerce kez öldürdüğüm ruhumu tekrar benden alıyor.
Yudumladığım votkanın üzerine göz yaşlarım yerine gözlerimden süzülen kanlar damlıyor.Binlerce kez katil olmuş ellerim durduramıyor gözlerimdeki kanları.Yavaş yavaş içiyorum bütün hatıralar yavaş yavaş canlansın diye.Bütün acıları tekrar yaşamak istercesine içiyorum.Kaybolan yaşanmışlıklarımı ancak bulanan düşüncelerimde bulabilecekçesine içiyorum.Kanlı ellerimle bir kez daha ruhumu öldüreyim diye içiyorum yavaş yavaş.
Ruhsuz bedenim öylesine yaşarken,ne kadar öldürsem de ölmeyen yaralanmış ruhum ait olduğu yere doğru yolculuğa çıkıyor.Söyleyebileceğim hiç bir sözüm yok,allak bullak olmuş aklımda hiç bir düşünce yok artık.Donuk bakışlarım tek bir noktaya bakakalmış kaybettiğim geçmişimi bulabilecekçesine.Artık haraket edemeyen bedenim derin bir uykuya dalıyor.Son bir umut belki rüyalarımda saklıdır kaybettiğim geçmişim.
