Bu neye delalet eder?

[asi cafe]

Teke Tek'te Kemal Kılıçdaroğlu'nu konuk ederken, çok ilginç bir mail geldi.
Teke Tek’te Kemal Kılıçdaroğlu’nu konuk ederken, çok ilginç bir mail geldi.
Bir izleyici şöyle yazmış:
“Fatih Bey, Kemal Kılıçdaroğlu konuştukça Arçelik ve Vestel bayram ediyor. Biraz daha konuşturursanız, Türk sanayicileri krizden kurtulacak. Çamaşır makinası buzdolabı derken yakında otomobil ev falan verecekler”
Gerçekten işin cılkı çıktı.
Kömür, bulgur, pirinç derken iktidar buzdolabı, çamaşır makinası dağıtmaya başladı.
Sırada ne var çok merak ediyorum.
Bir yandan partili, bir yandan parti, bir yandan da kamu kaynakları oy için devreye sokuluyor.
Benim anlamakta zorlandığım şu.
Eğer bu siyaset denilen meret, gerçekten ülkeye hizmet için yapılıyorsa, bu harcamaların gerekçesi ne olabilir. Şahsen ben siyasete girsem, seçilebilmek için cebimden beş kuruş harcamam.
Hem vaktimi vereceğim, hem emeğimi vereceğim, bunun için bir de üste para vereceğim.
Mantığa aykırı.
Düşünün bir, ben bir gazete patronuna gidiyorum ve diyorum ki, “Ben bu gazeteyi yöneteyim. Köşe de yazayım. Beş kuruş maaş istemem. Üste de ayda 30 bin lira veririm”
Bir gazete patronu bu teklifi kabul eder mi?
Etmemeli. Çünkü bu teklif iki şeye delalet eder.
Ya benim beş para etmediğime ve yeteneksiz olduğuma ya da gazeteyi ve gazetedeki konumumu başka yollarla paraya tahvil edeceğime.
Siyasette yapılanın özü budur.
Üste para verip, halka, ülkeye hizmet etmek garip bir durum.
Acaba neya delalet ediyor.
Değersizliğe mi, yoksa başka bir şeye mi?
Bir kaç resim bir de mektup
Arda Turan’ın fotoğrafları basına sızdırıldı.
Arda’ya kızan birisi evde çekilen fotoğrafları gazetelere servis etmiş.
Bu konuda basının büyük bölümü kötü bir sınav verdi.
Bir kaç gazete etik nedenlerle, haklı olarak bu fotoğrafları kullanmadılar.
Vatan haberi verdi ve fotoğrafları kullanmayarak en iyisini yaptı.
En rezil olan ise Hürriyet’ti.
Fotoğrafları yayınladı ama üzerlerine minik bir çarpı koyarak.
Ayıplarını kapamak istediler.
Ben olsam bu fotoğrafları yayınlamazdım.
Bunu yazı işleri toplantısında da tartıştık.
Bana gore kimsenin evine girmeye hakkımız yok.
Birilerinin, kendi hesaplaşmaları için dostlarının veya eski dostlarının özel hayatlarını açmalarına ve gazetenin bu hesaplaşmaya alet olmasını da kabul etmem mümkün değil.
Elbette ki, bunun istisnaları var.
Bu yolla müthiş bir yolsuzluk, halkın şiddetli bir şekilde yanıltılarak çıkar sağlanması söz konusu ise bunu haber yaparız.
Ya da Arda sokakta öpüşür ve bu fotoğraflanırsa bu haberdir.
Ama evinde, herkesten uzakta yaptığı iş bizi ilgilendirmez.
Tabii yaptığı işle ilgili bir suç içermediği müddetçe.
Arda ne yapmış?
Sevgilisi ile öpüşmüş.
Öpüşecek tabii.
22 yaşında, zıpkın gibi delikanlı.
Emin olun öpüşmekten ötesini bile yapabilir.
Bize ne?
Sokak ortasında yapmıyor ya. Evinde. Öpüşmezse niye diye sorarım.
Haber bunun neresinde.
Bu fotoğrafı yayınlayan gazetecilere sorarım.
Hepinizin dostları var ve evinizde. Tatilinizde kimbilir ne fotoğraflarınız var.
Dostlarınızdan biri bu fotoğrafı gazetelere dağıtsa ve yayınlansa ne hissedersiniz?
Üzerinde dandikten bir çarpı işareti bile olsa!