Adam 3 yaşındaki kızını, pahalı bir hediyelik kaplama kağıdını ziyan ettiği için azarlamıştı. Küçük kız, koskoca bir paket altın yaldızlı kağıdı bir kutuyu eğri büğrü sarmak için kullanmıştı.
Küçük kız ertesi sabah paketi getirip "Bu senin babacığım" dediğinde çok üzüldü. Acaba gereğinden fazla mi tepki göstermişti kızına? Bir gece önce yaptığından utandı. Ne var ki paketi açınca yeniden öfkelendi. Kutunun içi bomboştu. Kızına yine bağırdı:
- Birisine bir hediye verdiğinde, kutunun içinde bir şey olması lazım. Bunu da mı bilmiyorsun küçük hanım?
Küçük kız gözlerinde yaşlarla babasına baktı:
- O kutu boş değil ki baba! Dedi. İçini öpücüklerimle doldurmuştum!
Adam öyle fena oldu ki, kızına sarıldı, beraberce ağladılar. Sonra adam o kutuyu ömrünün sonuna kadar yatağının baş ucunda sakladı. Ne zaman keyfi kaçsa, ne zaman morali bozulsa, ne zaman kendini kötü hissetse, kutuyu eline alır, içinden minik kızının sevgi ile doldurduğu hayali öpücüklerinden birini çıkarırdı.
KISACA: Aslında bütün anne ve babalara çocukları böyle bir kutuyu hiçbir karşılık beklemeden, sevgi ve öpücüklerle doldurup vermişlerdir. Unutmayalım ki o kutu hep yanımızda, sıkılıp, üzülüp daraldığımızda açıp ferahlamak ve şükretmek için hep başucumuzda.
kim o deme boşuna
benim ben.
öyle bir ben ki kapına gelen
baştan başa sen. -özdemir asaf
benim ben.
öyle bir ben ki kapına gelen
baştan başa sen. -özdemir asaf