08-04-2008, Saat: 8:38
(Son Düzenleme: 23-09-2008, Saat: 20:29, Düzenleyen: arachnanthe.)
Eski çiftlik evini restore etmek için tuttuğum marangoz, işteki ilk gününü
zorlukla tamamlamıştı. Arabasının patlayan lastiği onun işe bir saat geç
gelmesine neden olmuş, elektrikli testeresi iflas etmiş ve şimdi de eski
püskü pikabı çalışmayı reddetmişti. Onu evine götürürken yanımda adeta bir
taş gibi oturuyordu. Evine ulaştığımızda beni, ailesiyle tanışmam için davet
etti. Eve doğru yürürken küçük bir ağacın önünde kısa bir süre durdu,
dalların uçlarına her iki eliyle dokundu.
Kapı açıldığında ; adam şaşırtıcı bir şekilde değişti. Yanık yüzü tebessümle
kaplandı, iki küçük çocuğunu kucakladı ve eşine kocaman bir öpücük
verdi.Daha sonra beni arabaya yolcu etmeye geldiğinde ; ağacın yanından
geçerken merakım daha da arttı ve ona eve giderken gördüğüm olayı
sordum."O,benim dert ağacım," dedi. "Elimde olmadan işimde bazı sorunlar
çıkıyor, ama şundan eminim ki o sorunlar, evime, eşime ve çocuklarıma ait
değil.
Bunun için bu sorunları her akşam eve girerken o ağaca asıyorum. Sabahları
tekrar onları oradan alıyorum. Ama komik olan ne biliyor musunuz? Ertesi
sabah onları almaya gittiğimde, astığım kadar çok olmadıklarını görüyorum.
" Öfkeyle geçen her dakikanız, mutluluğunuzdan çalınmış 60 saniyedir."
