“Sus,” dedi, “Aşk Yok”

[serkan kurt]

“Sus,” dedi kadın, “aşkın gerçekliğine beni inandırmaya sakın çalışma!”
Gözlerdeki anlamı, söylenen sözleri, tutulmayan yeminleri, seviştikten sonra arkasını dönüp yatan erkekleri, sigarasını kalbimde söndüren. “Bana sakın aşk var deme,” dedi. Sesinin yükseldiğinin farkında bile değildi, sigarasını içerken anlamsız solumalarla bakıyordu yüzüme. Dağınık,uzun, kıvırcık saçları sigara kokuyordu; kirlenmiş beyaz geceliğiyle dağınık yatağında oturuyordu. “Seviyorum deyip taş kesildi âşıklar ve aşk değimli gözlerimdeki kanın nedeni yüreğimin linç edilmesidir, hep ben mi yanıldım? Bırak yüreğinin sesini dinle, diyen aşk değil miydi? Yalan söyleyen, beni aldatan neydi? Aşk piçtir, aşk yoktur. Bana sakın aşkı savunma, her aşk böyle yaşanmaz, diye bir yalan söyleme,” dedi ve sigarasını kül tabağında söndürüp dağınık yatağına uzandı; arkasını döndü, ona âşık olan adama, uyudu.
Haklı mıydı?