Sabah olur sensizliğe başlar ömrümün deminden bir gün daha...Çalan saat habercisidir çaresiz kalışımın yine...Ardına bile
bakmadan akıp giden ama bir türlü geçmek bilmeyen zamana ne demeli...O da sensizliğimin bi çaresizliği mi...?Bi bilsen,nasıl özledim seni...
Şehrin gürültüsü içinde tıkadım kulaklarımı sensizliğime...Kimsesizliğimle konuştum senin olmadığın saatlerde,o bile acımasızca yokluğunu
vurdu yüzüme...Teninin kokusunu duymaya hasret anlarımda kokladım en sevdiğin bahar çiçeklerini.Sesini her duyduğumda,duyduğum o
sevinci aradım gecenin uğultusunda...Ellerimi tuttuğunda duyduğum o hiç huzuru bulamadım,boştu ellerim hep son dokunuşunla...
Bir zaman sonra geçer sandığım acılar,yerini bıraktı senin boşluğuna...Uzun gecelerim vardı gidişinin ardından...Nereye baksam
bir hüzün olurdu sanki yaşanmış en güzel anılar.Tüm güzellikleri unutup nefretimi haykırırken bile içimden,gözyaşlarım çağırırdı adını...
Şimdi içine kapanıp,susma zamanı!...
Hangi günahımın bedeliydi yaşadığım sensizlik...Onca sevmişliğin ardından revamıydı bana tutulmamış sözlerin...Hani çok kısa
demiştin ya yaşam...Yaşam sözlerin tükendiği ana kadarmış...!Anladım...Ezberledim özlemini her geçen saniyede...İçimi ısıtan o sesini özledim...
Yoktun...Seni aradığım,seni andığım her anımda bu defa.Yüreğime işledi sensizlik.Derin bir ah çekerken seni düşündüğüm bi gece,hayalinle
dertleştim saatlerce...
Uzaktı ellerin bu defa,sözlerin bi o kadar sessiz...O çok sevdiğim gülüşün de yoktu yüzünde...Bu gidiş sıradan değil...Bir terkediliş!
Tam unutmuşken acıları,hüzünleri,tutulmamış sözleri...Bir hayalin düşüverirdi gönlümün kıyılarına...Hayaline bile razıyken gözlerim...Herşeyden
vazgeçtim ben sevgilim...Senden bana tek kalan,bir düş bozumu daha!...
Sed@...