MAZİ EŞİTTİR UNUTMAK
yıllar sonra bir gün buluştuk bir yerlerde..
hasret kaldıklarımızı yemeye gelmiştik..
ve biz hep yemek masası sohbetinde anladık yaşamayı...
yaşam unutmaktı..
anlattıklarımız birer masaldı sanki..
daha dün gibi dediğimiz şeylerin daha dün gibi olmadığını anlıyorduk..
biz canlı bir mazi yemeği yiyorduk..
devin aşkı filan hikaye kalırdı bizim masalımız yanında..
mişli geçmiş zamanı soluk soluğa bırakmıştık sonunda..
o şunu söylemişti, bu şurdan düşmüştü, o bilmem ne yapmıştı..
falan da filan dalarla geçmişti sohbet..
unutmuştuk halbuki hepsini..
mazi eşitti unutmaya..
ve belki de bu yemekten sonra da mazi olacaktık.
