ben sensizken
üşüdüğümde ısınmak için
sen giderken
gözlerinden çaldığım ateşi
gecelerin ayazına yaktım
ben sensizken
uykularımı bir dilenciye verdim
sadaka diye
ve gelen her geceye
günaydın dedim
ben sensizken
düşler kurdum
ustura yüzü yalnızlıklarımla
ve seni kesmesinler diye,
beynimden yaraladım kendimi
kalbim yerine
ben sensizken
elimde kalan
sensizlik silahının namlusuna
dokuz milimetre ayrılıklar sürdüm
ardı ardına kendime sıktım
ben sensizken
doğmamış yarınlarımıza
ağıtlar yaktım
gölgelerin
aydınlığından sızan loşlukta
ben sensizken
senin geçtiğin yerlere basmadım
bıraktığın izlere basıp
acıtmamak için seni
ben sensizken
maviler biriktirdim göz yaşlarımdan
senli günlere dair
ben sensizken
kırılgan hayallerimi
cam pamuklarına sardım
üşümesinler diye
kül artığı ellerimle
ben sensizken
kendimleydim
ben
seni sevdim...
-ALINTIDIR
kim o deme boşuna
benim ben.
öyle bir ben ki kapına gelen
baştan başa sen. -özdemir asaf
benim ben.
öyle bir ben ki kapına gelen
baştan başa sen. -özdemir asaf