Lütfederiş,
Lütfen ,
Bu yazımı sizler okurken ben kimbilir hangi düşlerinizde olacağım.hani demiştim ya
Beni sizden bilmesin derdim ya işte öyle bişey… bu yazıda kendinizde bi eser aramayın.
Tüm telif haklari bendedir.
Bu yüksek tirajlı bir yazı olmayabilir. Veryansın edilmiş ne kaldı diye isyanımı da duymazlıktan gelin lütfen, bende sizden biriyim ne farkım var biraz kulaklarım duymaz birazda acılarım var taze.
Hissediyorum
Bu sefer
Bu sefer hissediyorum
Hayatı…
Acı damağında, bir çocuk düşümde. Başında dayalı silahı, on yedisinde kim gelse aklına ateş alacak. Horoz çekirdeğe, çekirdek baruta. Koku ,barut kokusu yayılacak yeryüzüne kanla beraber.
Şimdi merak ettim kanın kokusu nasıl bir şey ki, ölmek ne ki, ölmek nasıl bir şey…
Hayat neyden ibaret bunun cevabını iyi biliyorum. Biliyoruz. Ama kaçıyoruz işte kaçıyoruz.
Korkağız,
Acıma sokak çocuklarına, acınacak bizleriz, bi ölsem de kurtulsam derken onlar senden daha cesaretli yaşamaya. “abi karnım aç” diyebilecek kadar sıkı sarılabiliyor muyuz, acılarımıza.
Horoz çekirdeğe dokunsa her şey bitecek mi yani. Tüm kredi borçlarımızdan kurtulacağız. Deliler gibi sevdiğimiz sevdamızdı zamanında şimdi ayrıldık, atlasak bi köprüden tüm dünya duyacak ve kurtulacağız mı yani…
Ne mutlu bize
Sizi bilmem ama ,
Ben,
Ben Utanıyorum sizden…
Abi karnım aç dedikçe sokak çocukları
