Çölde susuz kalmış bir insan oldum, ama ben suyu değil, seni özledim.
Geceleri dışarıda kaldım, ama ben sabahı değil, seni özledim.
Bir çok defa sabahçı kahvelerinde uykusuz kaldım,
Ama ben sıcak yatağımı değil , seni özledim.
Gördüğüm zaman seni, acıyı. Ayrıldığımızda gülmeyi özledim.
Ellerini tuttuğumda sıcaklığını, kollarına sarıldığımda ağlamayı özledim.
Yalnız kaldığımızda öpüşünü , öptüğüm zaman kaçmanı özledim.
Hep, son defa görüşüyoruz! Deyip, ertesi gün buluşmamızı özledim.
Hep kükreyen volkan gibi yandın içimde,
Bırakamam bilirsin, ne kadarda ayrılalım desek de.
Şayet görsem bir başkasıyla; seni sevmiyorum desem de,
Sakın inanma çünkü senin sevgin benim içimde.
Seni görmezsem bir daha bu yalan dünyada , üzülmem.
Hiç beraber olmasak da inan hiç özlemem.
Çileli ömrüm ne kadar daha sürer bilmem.
Ama şunu bil ki yanımda olmasan da, hayallerimde,
Beraber olmasak da, rüyalarımda biz beraberiz.
Senin dostluğunu sevdim, yalnız kaldığım zaman.
Boynuma sarılıp ağlamanı sevdim, her ağladığım zaman.
Hep bir saat geç gelmeni sevdim, kızmamam için beni öptüğün zaman.
Bana sımsıkı sarılmanı sevdim, soğuğu hissedip üşüdüğüm zaman.
Başkalarıyla konuşmanı sevdim, beni kıskandırmak için yaptığını anladığım zaman.
Uykusuz halini sevdim, benim için sabahladığını bildiğim zaman.
Hep yanında olacağım sana söz. Olmadığım an bil ki ölmüşüm o zaman
tuhaf olay ;
beni üzen sen, teselli veren sen
kurtulmaya da çaban yok,neyinim , neden ben ?
kaçıp gitsem uzaklara, bilirim beni bulur
ne benle mutlu olur
ne bensiz huzuru bulur
beni üzen sen, teselli veren sen
kurtulmaya da çaban yok,neyinim , neden ben ?
kaçıp gitsem uzaklara, bilirim beni bulur
ne benle mutlu olur
ne bensiz huzuru bulur
