06-04-2008, Saat: 13:31
(Son Düzenleme: 24-08-2008, Saat: 21:45, Düzenleyen: civanpercemi.)
whatching the wheels
öp beni çıplak omuzlarımın özgürlüğü
tutuştur kanımı
bırak yakamızı çekiştirsin melekler
saçlarının kırılmış sol anahtarları
bırak da rüzgarın umulmadık uğultusuna kapılsın
yanlış bir şiirden sökülen gözlerimde bir çift karanfil gölgesi
benim küçük Rimbaud’um öp beni n’olur
kalbine yapışan bir intihar sözcüğü gibi
şakak kemiğe dayanmış kaskatı suratın anlamı:
bu kelimenin anlamı yok sevgilim
bunun anlamı siktirolup gitmektir!
arkamdan zeplin çocuklar ağlayacak
arkamdan kokmuş kediler ağlayacak
ve arkamdan sadece annem ağlayacak,biliyorum
sense bir bulutun üzerinde gidip geleceksin
bense gençliğimi John Lennon’u
mezarından çıkarmaya adıyorum lan!
derin devlet de senin olsun
bok kokan insansılarıyla bu şehir de senin olsun
inadına whatching the wheels dinliyorum cızırtılı kasetlerden
artık gece faşist bir şarkı gibi sokulur sana
karanlık yerlerin tehdit edilir
belki kırarsın kabuklarını düşlerindeki salyangozların
mutlu olursun!
ama bu gece seni o gece sökümü saçların da kurtaramayacak
tetiğini çekebileceğin bir silahın bile yok
bir intiharın anlamını kaybettirecek gözlerin
Salvador kılıklı küstah ,o aşağılanmış kedim benim
gözlerimdeki mor halkaları al tak takıştır bileğine
sana bırakacağım tek şey bu
biliyorum bu gecenin sonunda
bir meleğin çok koyu bir rengiyle
kelimelerin anlamını kaybettiği bir şiir gibi terk etmek var kollarını
kaçıp sokulmak içine girmek var bir annenin
taaa derinlerinde bükülmek var
sol tarafımdaki camın patlaması var
arkamda bol yağmurlu
bir gitme öyküsü bırakıyorum,ağlama buna değmez
benim küçük Rimbaud’um
nasıl olsa paslı bir şırınganın şerefsizliği
gibi bitmeyecek bu ayrılık
tenha bir köşede bulamayacaklar cesedimi
sen özlediğim pelikanları ağlattın
kafası koparılmış bir serçenin elindeki
gövdesi gibi kalbimi
sonra uzaklara fırlatacaksın biliyorum çok uzaklara
ters çakılacağım betona_bu seni sevebilmek gibi_
yüreğimin Lorca’sı,kör penguenim
mor yağmurum,delikli atletimin babası
terli omzumun parıltısı,saatimin telaşlı annesi,paslı armonikam
dazlak bir kadının şizofreni yalnızlığı seni anlatamaz bu gece,üzülme
kimse üzülmesin,ağlamasın…
siktirolup gitmektir bu aşkın sonu!
geride kalbim ters çevrilmiş bir kaplumbağa gibi kahrolur
öp beni,sonra ben buna dayanamam n’olur!
utku kaygusuz