06-01-2008, Saat: 15:46
Gülüşlerin arkasına sığınmıştı hüzünlü gözleri. Her kahkasının altında acı bir hüzün vardı , belliydi. Kimse anlayamamıştı bu zamana kadar onu ve güveni kalmamıştı...
Onu ilk gördüğümde anlamıştımm ; farklıydı , farklı bakıyordu.!
Lİseye başladığımız günlerden biriydi işte. Yeni bir şehre gelmiş olmanın verdiği hüzünle karışık heyecan içinde herkesin arasından sıyrılan bir yüzdü o . Tanışmamız çok zaman almamıştı çünkü beni onna iten bir şeyler vardı. Etrafımdakilerin çocuksu yüzü içinde o en olgun bakanıydı..Tek yalanı ve maskesi yüzünde ki tebessümdü ; aynı benim gibi..
Hayat , güzel bahçelerinin tüm kapılarını kilitlemişti ona. Çaresizdi, aşıktı ama gülüyordu. Bu gülüşlere hayran olmuştum. Kadere inat gülümsemeyi ondan öğrendim ben .! Hüzünleri kalpte yakmayı, gözyaşlarını içine akıtmayı beceremediği günlerde vardı tabi ki. Ve ben ona o bana omuzunu vermişti böyle zamanlarda...
Şimdi 3 sene oldu o günün ardından. 3 sene geçti ve biz kardeşliğinde ötesindebağlıyız birbirimize. Acılarımızı gülüşlerimize hapsettik birlikte. Sözler verdik birbirimize. Çok şey değişti o günden bugüne .. Kavgalar ettik, küstük, barıştık ; dostluğumuzu daha da ileriye taşıdık.
Dedim ya şimdi kardeşliğinde ötesinde bağlıyız birbirimize..
Hayat bizi (beraber) ummadığımız yerlere savurdu. Çok şey yaşadık, ağladık, üzüldük.. Öldük belki de.. Ama değişmeyen tek şey yüzümüzde ki tebessüm ve gözlerimizde ki hüzün oldu. O kızdı hayata ve sustu .! Susuşlarıyla var oldu çoğu zaman, sessizliğiyle savurdu tekmelerini hayata karşı...
Ve eminim ki o asla yıkılmaz. Kahkahaları acısını sarar . Acıları gözlerini.. Bakışları hüzünleri olur ; Onun adı Hüzün Gözlü....!!!
Onu ilk gördüğümde anlamıştımm ; farklıydı , farklı bakıyordu.!
Lİseye başladığımız günlerden biriydi işte. Yeni bir şehre gelmiş olmanın verdiği hüzünle karışık heyecan içinde herkesin arasından sıyrılan bir yüzdü o . Tanışmamız çok zaman almamıştı çünkü beni onna iten bir şeyler vardı. Etrafımdakilerin çocuksu yüzü içinde o en olgun bakanıydı..Tek yalanı ve maskesi yüzünde ki tebessümdü ; aynı benim gibi..
Hayat , güzel bahçelerinin tüm kapılarını kilitlemişti ona. Çaresizdi, aşıktı ama gülüyordu. Bu gülüşlere hayran olmuştum. Kadere inat gülümsemeyi ondan öğrendim ben .! Hüzünleri kalpte yakmayı, gözyaşlarını içine akıtmayı beceremediği günlerde vardı tabi ki. Ve ben ona o bana omuzunu vermişti böyle zamanlarda...
Şimdi 3 sene oldu o günün ardından. 3 sene geçti ve biz kardeşliğinde ötesindebağlıyız birbirimize. Acılarımızı gülüşlerimize hapsettik birlikte. Sözler verdik birbirimize. Çok şey değişti o günden bugüne .. Kavgalar ettik, küstük, barıştık ; dostluğumuzu daha da ileriye taşıdık.
Dedim ya şimdi kardeşliğinde ötesinde bağlıyız birbirimize..
Hayat bizi (beraber) ummadığımız yerlere savurdu. Çok şey yaşadık, ağladık, üzüldük.. Öldük belki de.. Ama değişmeyen tek şey yüzümüzde ki tebessüm ve gözlerimizde ki hüzün oldu. O kızdı hayata ve sustu .! Susuşlarıyla var oldu çoğu zaman, sessizliğiyle savurdu tekmelerini hayata karşı...
Ve eminim ki o asla yıkılmaz. Kahkahaları acısını sarar . Acıları gözlerini.. Bakışları hüzünleri olur ; Onun adı Hüzün Gözlü....!!!