21-12-2007, Saat: 13:28
(Son Düzenleme: 25-09-2008, Saat: 20:26, Düzenleyen: arachnanthe.)
Hani şehirlerarası otobüslerin göçebe yalnızlıklarına mendil sallayan ayrılık kokulu günebakan çiçekleri gibi olur insan, geçip gidişini izlerken hayatın… Dünya kurulduğu günden beri bu denli sessiz olmamıştır hiç… Bir kelebeğin kozasını yırtışı kadar sancılıdır. Kelebek olmayan bunu bilemez oysa. Yemyeşil ve rengârenk çiçekli mutlu aile bahçeleri terkedilmiştir, her yer sarıya ve dikene kesmiştir artık… Yalnızlık kendini hiç bu kadar ağır hissettirmemiştir daha önce.
Yalnızlık… Bu kelimeyi kendi kendine sessizce tekrarlarsın. Beyaz önlüklü biri gelip göbek bağını kesene kadardı her şey… O güne kadardı birine tam anlamıyla bağlılığın… Artık sonsuza dek bir başınasın… Annenden koparıldığın andan toprağın altında uyuyacağın ilk geceye kadar… Aslı Esen
İleride halkımızın,bunca ibret verici tecrübeden sonra gerçek dindarlarla din tüccar ve aktörlerini birbirinden ayırdedeceğini ümid ederim. Yoksa hep böyle geri ve ezik kalırız (M.Kemal Atatürk)